Snap (2015) แค่…ได้คิดถึง

Snap (2015) แค่…ได้คิดถึง หนังไทยแนวรักโรแมนติก นำแสดงโดย วรันธร เปานิล, โทนี่ รากแก่น, กฤษณะ พันธุ์เพ็ง กำกับโดย คงเดช จาตุรันต์รัศ หนังเล่าเรื่องราวของเพื่อนกลุ่มหนึ่งที่เรียนจบมัธยมศึกษาตอนปลายมาด้วยกัน โดยทั้งหมดกลับมาเจอกันอีกครั้งในงานเเต่งงานของเพื่อน และเพื่อนทั้งสองที่เคยมีความรู้สึกที่พิเศษต่อกันได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง แม้เวลาผ่านไปแต่ความรู้สึกนั้นมันไม่เคยหายไปไหน
เรื่องของความรู้สึกเก่า ๆ เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อ “ผึ้ง” สาวโซเชียล ฯ กับช่างภาพ “บอย” ที่บังเอิญเจอกันที่คาเฟ่ ทั้งสองได้ทักทายกัน ซึ่งบอยและผึ้งเคยมีความรู้สึกที่พิเศษต่อกันในสมัยมัธยม แต่ด้วยเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้ทั้งคู่ต้องแยกจากกัน ในเวลาต่อมาทั้งสองได้รับการ์ดเชิญให้ไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อน โดยผึ้งไปในฐานะของเพื่อนเจ้าสาว และบอยในฐานะช่างถ่ายภาพ เมื่อผึ้งได้รับการ์ดเชิญก็ตั้งใจชวนแมนที่เป็นแฟนไปงานด้วยกัน แต่แมนปฏิเสธเพราะติดงาน ซึ่งผึ่งก็รับทราบแล้วเตรียมตัวที่จะเดินทางไปในวันรุ่งขึ้นเพียงคนเดียว หวานที่เก็บของผึ้งก็ได้ไปเจอกับรูปในสมัยเรียนและได้เปิดดู ก็พบว่าในอัลบั้มไม่มีภาพของผึ้ง เพราะผึ้งได้ย้ายโรงเรียนไปก่อนนั่นเอง นอกจากผึ้งแล้วก็ไม่มีภาพของบอยด้วยเช่นกัน เพราะว่าบอยเป็นช่างถ่ายรูป ระหว่างที่ดูก็ขึ้นนึกถึงอดีตในสมัยเรียนไปด้วย ตัดภาพมาในวันงาน แก๊งเพื่อน ๆ ได้มารวมตัวกัน และพากันมาที่โรงเรียนเก่าพร้อมถ่ายภาพร่วมกันในชุดนักเรียนมัธยมอีกครั้ง ในเช้าวันถัดมาผึ้งมาที่โรงเรียนเก่าอีกครั้ง เธอมาตามหาโต๊ะตัวหนึ่งที่เคยใช้ ผึ้งเดินไปที่ชั้นดาดฟ้าก็ได้พบกับบอย ซึ่งก็กำลังดูโต๊ะที่ใช้ในตอนที่เรียน ทั้งสองทักทายและคุยกัน เมื่อทั้งสองมองลงมาจากดาดฟ้า ผึ้งก็เห็นแมนโผล่มาเซอร์ไพร์เธอ แต่การที่แมนมานั้นไม่ได้ทำให้ผึ้งดีใจสักเท่าไร แล้วก็ถึงวันงานแต่งงานของเพื่อน เพื่อน ๆ ทุกคนร่วมกันถ่ายภาพก่อนแยกย้าย หลังงานเลิกบอยไปที่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำ และยืนอยู่สักพักก่อนตัดสินใจปีนเข้าไป แล้วก็ต้องตกใจเพราะเมื่อผึ้งได้ตามมา ผึ้งและบอยแอบเข้าไปในพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเพื่อตามหาปลาการ์ตูนที่เคยเลี้ยงด้วยกัน ทั้งสองคนได้คุยถึงเรื่องราวความหลังในวัยเรียน และด้วยบรรยากาศที่เงียบสงบ ผึ้งกับบอยก็จูบกัน เรื่องราวมาถึงตรงนี้เราคงต้องมาดูกันว่าทั้งสองคนจะเป็นอย่างไรต่อไปที่นี่…
หนังไทยโรแมนติกฝีมือคนไทยที่มีโครงเรื่องไม่ได้ซับซ้อน แต่เป็นการเล่าเรื่องของความรักในวัยเรียน หนังจึงไม่ได้มีอะไรที่หวือหวาเท่าไร การดำเนินเรื่องไม่ได้ก็เป็นไปแบบเรื่อย ๆ ทำให้คนดูรู้สึกเบื่อ งานภาพมีการถ่ายสลับไปมาระหว่างอดีตและปัจจุบัน ทำให้บางครั้งดูแล้วไม่ต่อเนื่อง ส่วนจุดเด่นคือการเล่าเรื่องด้วยภาพที่สวยแบบเรียบ ๆ ใช้สีที่ให้ภาพดูสว่าง และการจัดองค์ประกอบที่สวย เป็นหนังที่ดูง่าย แต่ก็แฝงไปด้วยความหมายต่าง ๆ มากมายที่สามารถเก็บขึ้นไปคิดได้ตลอด สำหรับตัวละครนั้นแสดงออกมาได้ดีระดับหนึ่ง บางบทที่อาจดูแล้วคลุมเครือ แต่ก็ไม่ได้ทำให้หนังแย่ไปมากนัก โดยรวม ๆ แล้วเป็นหนังที่ดูได้เรื่อย ๆ เหมาะสำหรับคนที่ชอบดูหนังรัก ๆ สไตล์ชิล ๆ เราขอให้คะแนนเรื่องนี้ที่ 5.0 เต็ม 10