Emergency (2025) ฉุกเฉิน

Emergency (2025) ฉุกเฉิน ภาพยนตร์แนวดราม ชีวประวัติทางการเมือง กำกับและนำแสดงโดย Kangana Ranaut ซึ่งเธอยังมีส่วนร่วมในการเขียนบทภาพยนตร์ร่วมกับ Tanvi Kesari Pasumarthy และ Ritesh Shah ภาพยนตร์นี้บอกเล่าเรื่องราวของ Indira Gandhi นายกรัฐมนตรีหญิงคนแรกของอินเดียที่ต้องเผชิญกับวิกฤตการเมืองครั้งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศ หนังนำเสนอเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงที่เธอประกาศภาวะฉุกเฉินในปี 1975 ซึ่งกลายเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญที่ส่งผลต่ออำนาจทางการเมืองของเธอ รวมถึงความสัมพันธ์กับลูกชาย Sanjay Gandhi ที่มีบทบาทสำคัญในการเปลี่ยนแปลงของอินเดีย

เรื่องราวทั้งหมดริ่มต้นขึ้นเมื่อ Indira Gandhi ก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในช่วงเวลาที่อินเดียกำลังเผชิญกับความวุ่นวายทางการเมืองและเศรษฐกิจ แม้ว่าเธอจะได้รับความนิยมจากประชาชนในช่วงแรกจากนโยบายปฏิรูปและความสามารถในการบริหารประเทศ แต่ปัญหาทางการเมืองกลับเพิ่มมากขึ้น เมื่อฝ่ายค้านเริ่มเคลื่อนไหวต่อต้านเธออย่างหนัก จนกระทั่งเธอตัดสินใจประกาศภาวะฉุกเฉินในปี 1975 เพื่อรักษาอำนาจของเธอ โดยใช้อำนาจพิเศษในการควบคุมสื่อ จับกุมฝ่ายตรงข้ามทางการเมือง และปราบปรามผู้ที่ต่อต้านรัฐบาล ในขณะเดียวกัน Sanjay Gandhi ลูกชายของ Indira Gandhi ผู้มีความทะเยอทะยานและหลงใหลในอำนาจ ก็เข้ามามีบทบาทสำคัญในรัฐบาล เขาออกนโยบายที่เข้มงวดและบางครั้งก็โหดร้าย ซึ่งนำไปสู่ความไม่พอใจของประชาชนเป็นวงกว้าง ความสัมพันธ์ระหว่างแม่และลูกค่อย ๆ เปลี่ยนไปจากความรักเป็นความขัดแย้ง Indira Gandhi เผชิญกับแรงกดดันมหาศาลจากทั้งในและนอกประเทศ จนในที่สุด เธอสูญเสียอำนาจและพ่ายแพ้ในการเลือกตั้งเธอถูกจับกุมในข้อหาละเมิดสิทธิมนุษยชน แต่ภายในคุกเธอได้พบกับบทเรียนสำคัญที่ทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้น และเมื่อเธอได้รับโอกาสอีกครั้ง Indira Gandhi ก็สามารถกลับคืนสู่อำนาจและกลายเป็นผู้นำที่ได้รับการยกย่องจากประชาชนอีกครั้ง

นี่คือภาพยนตร์ชีวประวัติที่เข้มข้น ถ่ายทอดเหตุการณ์ทางการเมืองที่สำคัญของอินเดียได้อย่างสมจริง การเล่าเรื่องมีความหนักแน่นและเต็มไปด้วยอารมณ์ Kangana Ranaut ถ่ายทอดบทบาทของ Indira Gandhi ได้อย่างยอดเยี่ยม ทั้งบุคลิกที่แข็งแกร่ง สีหน้า และอารมณ์ที่ซับซ้อน ทำให้ผู้ชมรู้สึกอินไปกับตัวละคร ส่วน Vishak Nair ที่รับบทเป็น Sanjay Gandhi ก็สื่อถึงความทะเยอทะยานและความบ้าอำนาจได้เป็นอย่างดี ด้านโปรดักชัน ภาพยนตร์ใช้โทนสีที่หม่น เพื่อสะท้อนถึงบรรยากาศแห่งความตึงเครียดในยุคนั้น การออกแบบฉากและเครื่องแต่งกายสามารถพาผู้ชมย้อนเวลากลับไปสู่ยุค 1970 ได้อย่างน่าเชื่อถือ มุมกล้องใช้เทคนิคที่เน้นไปที่ใบหน้าและอารมณ์ของตัวละคร ช่วยเพิ่มความลึกซึ้งให้กับฉากสำคัญ ด้านเสียงประกอบเน้นไปที่ดนตรีคลาสสิกและซาวด์ที่เร้าอารมณ์ ทำให้หนังมีพลังมากขึ้น ถึงแม้ว่าภาพยนตร์จะมีจังหวะการเล่าเรื่องที่ช้าบางช่วง และไม่เหมาะกับผู้ที่ไม่คุ้นเคยกับประวัติศาสตร์การเมืองของอินเดีย แต่โดยรวมแล้วถือเป็นภาพยนตร์ที่น่าประทับใจอีกเรื่องหนึ่ง เราให้คะแนนหนังที่ 9/10 คะแนน